Ελληνικό τσάι βουνού (Sideritis). Το ρόφημα, που είναι πλούσιο σε σίδηρο είναι αρωματικό και θεωρείται ως ευστόμαχο, τονωτικό, εφιδρωτικό, αποχρεπτικό και γενικότερα είναι η ιδανική επιλογή για την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Τελευταία, μελέτες έχουν δείξει ότι το τσάι του βουνού βοηθά στην καταπολέμηση της νόσου Αλτσχάιμερ. Επιπλέον δεν ερεθίζει το νευρικό σύστημα και γι΄αυτό πλεονεκτεί των κοινών τσαγιών, γιατί δεν προκαλεί αϋπνία. Δρα ως αντιφλεγμονώδες, βακτηριοστατικό, αντιοξειδωτικό, αντιμικροβιακό, ευστόμαχο, εφιδρωτικό, τονωτικό, αντιερεθιστικό, αντιαναιμικό, καθώς και ως διεγερτικό του εγκεφάλου και των μυών.

Έρευνες τα τελευταία χρόνια αναφέρουν ότι δρα εναντίον της οστεοπόρωσης. Βοηθά το πεπτικό σύστημα και δρα εναντίον των κρυολογημάτων. Είναι θερμαντικό, τονωτικό, διουρητικό και αποτοξινωτικό. Χρησιμοποιείται για τα κρυολογήματα και τις παθήσεις του αναπνευστικού καθώς επίσης για τις παθήσεις του ουροποιητικού λόγω της διουρητικής του δράσης.

Αν προσθέσουμε στο αφέψημα ξυλαράκια κανέλλας και μέλι έχουμε ένα άριστο μαλακτικό και αντισηπτικό για τον βήχα. Πιστεύεται τέλος ότι είναι ευεργετικό για τα αιμοφόρα αγγεία της καρδιάς.

Η Ρίγανη (Ορίγανον το κοινόν, Origanum Vulgare) προέρχεται από τις λέξεις όρος και γάγνυμαι, που σημαίνει χαίρομαι. Λόγω της ικανότητας της ρίζας του φυτού να αποτρέπει το ξέπλυμα του χώματος από τα νερά της βροχής, ονομάστηκε <<χαρά του βουνού>>. Ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών και στο γένος Origanum. Σε αυτό το γένος περιλαμβάνονται τα υποείδη της Ελληνικής γης vulgare, hirtum.

Η χαρακτηριστική ευωδιά της απλώνεται στην φύση τους καλοκαιρινούς μήνες οπότε είναι και η ώρα της συγκομιδής. Δίνει την πιο έντονη γεύση της, πλούσια σε έλαιο όταν προέρχεται από μέρος ηλιόλουστο.

Λόγω της μοναδικής γεύσης που έχει η ρίγανη, έχει επιχειρηθεί η καλλιέργειά της σε πολλές χώρες του πλανήτη χωρίς βέβαια να αποδώσει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα εφ΄όσον δεν υπάρχουν πουθενά παρόμοιες συνθήκες για την ανάπτυξη της παρά μόνο στην Ελλάδα όπου παραδοσιακά είναι αυτοφυής. Η συλλογή της γίνεται τη περίοδο της πλήρους ανθοφορίας και κατόπιν αποξηραίνεται. Έτσι διατηρεί την μυρωδιά της και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της πιο έντονα. Ο ανθός του φυτού αποτελεί την καλύτερη ποιότητα ρίγανης.

Στην αρχαιότητα ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τη ρίγανη για τη θεραπεία παθήσεων του αναπνευστικού ενώ είναι σημαντικό τονωτικό, διουρητικό και διεγερτικό. Ακόμα ο Αριστοτέλης παρατήρησε πως οι χελώνες μετά την κατάποση φιδιού έτρωγαν ρίγανη. Αυτό οδήγησε στο συμπέρασμα πως προστάτευε τον οργανισμό από το δηλητήριο. Σήμερα η ρίγανη χρησιμοποιείται κυρίως στο μαγείρεμα νοστιμίζοντας παραδοσιακά πιάτα της Μεσογειακής διατροφής, (απαραίτητη στην Ελληνική αλλά και την Ιταλική κουζίνα), όμως οι ιδιότητές της είναι περισσότερο σημαντικές στην ομοιοπαθητική θεραπεία ασθενειών και στην βιομηχανία τροφίμων.

Οι θεραπευτικές ιδιότητες οφείλονται στο αιθέριο έλαιο, που συνιστάται από καρβακρόλη και θυμόλη, γνωστές αντιοξειδωτικές ουσίες. Μεγάλη είναι ακόμα η περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, φυτικών ινών, σιδήρου και β καροτίνης. Η ρίγανη δρα ενάντια σε μικροοργανισμούς, κυρίως βακτηρίων και εμφανίζει αντιοξειδωτική, κυτταροτοξική και εντομοκτόνο δράση.